Edycja „Spotkań Nierzypadkowych“, gdzie nazwa nawiązuje do surrealistycznego Manifestu Andre Bretona.

Edycja „Spotkań Nierzypadkowych“, gdzie nazwa nawiązuje do surrealistycznego Manifestu Andre Bretona.

Podstawowym problemem (tematem) tegorocznych spotkań jest pojęcie Miłości. Miłości nie tylko pojmowanej w kontekście uczucia, ale w wielu innych kontekstach, często niezauważalnych i niebezpośrednio wynikających z prowadzonych badań czy obszaru zainteresowań naukowych.

Przekraczamy siebie – nie tylko tworząc, ale po prostu żyjąc – na wiele sposobów. Na wiele sposobów staramy się dokonać „samoprzekroczenia”, autotransgresji: wyrwać się z matni przypisanej nam kondycji i z naszej cielesnej powłoki – i znaleźć się „gdzie indziej”, w innym stanie i miejscu, powiedzieć sobie, jak objawiający poeta francuski, Arthur Rimbaud, że „JA to Ktoś Inny”.

prof. Zbigniew Mikołejko

„Dążenie do tego, aby za wszelką cenę zedrzeć z siebie maskę i ukazać swoją „prawdziwą twarz” od mniej więcej półwiecza stało się jednym z najważniejszych nakazów współczesnego świata, jednym niemal z dogmatów dzisiejszej kultury. Stało się węzłowym i obowiązującym problemem sztuki i literatury oraz rozmaitych gałęzi wiedzy.

prof. Zbigniew Mikołejko

Gra jest jednym z najbardziej uniwersalnych i najbardziej pojemnych pojęć. Pojęć obdarzonych tak wieloma znaczeniami, że w istocie nie da się ich wyliczyć. Wyrażają one najważniejsze aspekty tego, co nazywa się po prostu ludzką kondycją. I odnoszą się zarówno do rozmaitych przejawów naszej codziennej egzystencji, jak też do obszaru sztuki i literatury, filozofii i rozrywki, ekonomii i religii, polityki i psychologii, zabawy i nauk ścisłych, kryminalistyki i wojny, informatyki i magii.

Dwie opowieści o biesiadzie wyznaczają w istocie drogę wiary i umysłowości Zachodu. Mowa oczywiście o Uczcie Platona, która w znacznej mierze rozpoczyna i stymuluje losy naszej myśli, i o Ostatniej Wieczerzy, która jest jednym z aktów założycielskich chrześcijaństwa (ale także przecież i doniosłym tematem sztuki).

prof. Zbigniew Mikołejko

W przypadku cudu nie sposób jest mówić o prawidłach – sama obecność cudu jest fundamentalnym paradoksem – będąc dostępnym naszym zmysłom, wymyka się naszemu rozumieniu. Zamiast proponować program cudów na nadchodzący festiwal, spójrzmy na niego raczej jako na przestrzeń otwartą na paradoksy – w której pojawi się możliwość cudu, choć bez jego gwarancji.

Grzegorz Brzozowski

Ustanowienie nowej relacji człowieka z naturą stają się jednym z najważniejszych wyzwań naszych czasów. W myśli humanistycznej przyjęło ono w ostatnich latach postać pytania o odpowiedzialność za antropocen.

Grzegorz Brzozowski