Elżbieta Jeznach — scenografka, aktorka, reżyserka. Studiowała lalkarstwo w Polsce, w 1992 roku przeniosła się do Paryża. W 1997 roku założyła stowarzyszenie Miettes de Spectacles przy UNIMA we Francji. Prowadzi wiele warsztatów i reżyseruje przedstawienia teatralne, niektóre inspirowane twórczością Rolanda Topora (Professor Galopin, Sacré Proutto, Alicja w Krainie Liter, Wędrowne Muzeum Rysunku Dziecięcego, L’AmbigüE), inne autorstwa polskiej surrealistki Agnieszki Taborskiej (Biuro Snów Zaginionych) i wreszcie osobiste kreacje („Kobieta Oko” performans w galerii Zacheta, Gra w klasy, Wild Light, Tête à Terre, Wiadomości ze świata, Pognieciony człowiek, W moim ciele). Elżbieta Jeznach współpracuje z takimi artystami jak Paulina Ołowska, Maki Watanabe, Grazyna Rigall, Sarah Olivier, Nicola Gousseff, Laurent Poleo Garnier, Nicolas Topor w performansach lub wystawach. W swoich kreacjach poszukuje tego, co ujawniają sny o rzeczywistości, niejednoznaczności ciała, gdy ewoluuje, ukrytego znaczenia liter, gdy słowa spotykają się po raz pierwszy,sekrety ukryte w ziemi. Jej spektakle były wystawiane we Francji i Europie, a kilka swoich kreacji z powodzeniem wykonała w Polsce w swoim ojczystym języku. Otrzymała nagrodę Topora za całokształt pracy 2018 rok w Théâtre du Rond Point w Paryżu. Oprócz pracy reżyserskiej prowadzi liczne warsztaty lalkowe dla dorosłych i dzieci. Od 2015 r. regularnie pracuje dla dzieci w szpitalu Necker w Paryżu.

Nicolas Gousseff, 1981 rozpoczął naukę w szkole mimu Marcela Marceau. Spotkanie z pisarzem i realizatorem Eugènem Greenem i światem baroku przy tworzeniu „La ruelle du divin amour” przekonało go do teatru czystego. Do pierwszej promocji ESNAM dołączył na trzy lata i rozpoczął pięcioletnią przygodę z teatrem Philippe Genty i scenami na całym świecie. W 1995 roku nawiązał współpracę z François Lazaro w Clastic Théâtre i jego obecność odcisnęła się trwale w wielu dziełach obok autora Daniela Lemahieu i rzeźbiarza Francisa Marchall. Przeżył wiele przygód z Théâtre de la Licorne i jego cyrkiem, a także z Cie Agitez le Bestiaire i młodą publicznością. Stworzył Théâtre Qui przy okazji inscenizacji„Vous qui habitez le temps” V. Novariny oraz trzyczęściowego studium na temat znaczenia „Délire à deux” Ionesco. Od 1995 roku rozwijał (pod przewodnictwem Alaina Recoinga) kształcenie w dziedzinie Corps Castelet, której nauczał na licznych kursach we Francji i na całym świecie. Szkolił się metodą Feldenkraisa dla wzbogacenia swojego warsztatu pedagogicznego. Jest stałym prelegentem w ENSATT i ESNAM. Zainicjował klasę lalek w Międzykonserwatorium Miasta Paryża, a od 2017 roku prowadzi zajęcia w Instytucie Studiów Teatralnych. Współpracuje z wieloma zespołami, m.in. Ensemble Faenza, Miettes de Spectacles, Grandes Personnes, La Ravie, Rodéo Théâtre jako wykonawca i reżyser. Od dwudziestego roku życia pasjonuje się Aikido, japońską sztuką walki; obecnie poświęca się Kyudo, japońskiemu łucznictwu ceremonialnemu łączącego w sobie elementy walki i opanowania w filozofii zen oraz Sundpainting.